Pielgrzymka do Meksyku i Guadalupe 14-24.11.2024 r. - relacja z pielgrzymki

Pierwsze kroki w Guadalupe pielgrzymi kierują w stronę Nowej Bazyliki. Ciemny korytarz prowadzi do ruchomych taśm, które przesuwają tłumy wpatrzonych w zawieszoną w złoto-srebrnej ramie, za pancerną szybą, tilmę z wizerunkiem Madonny z Guadalupe. Powyżej znajduje się korona - ofiarowana Maryi podczas koronacji 12 października 1895 r., a jeszcze wyżej znak krzyża. Kiedy jest mało ludzi, taśmy jeżdżą w dwie strony; często jednak ruch jest tak nasilony, że obowiązuje jeden kierunek. Żeby dłużej pobyć bliżej Maryi należy przycupnąć gdzieś w kątku, lub wyjść, ponownie stanąć w kolejce i przesuwać się wraz z innymi. Pomysł budowniczych bazyliki był taki, aby tłumy pod obrazem nie zakłócały Mszy św. w ołtarzu głównym. Meksykanie przynoszą Maryi w darze bukiety kwiatów, które obficie zdobią murek przy prezbiterium. Kiedy już minie pierwsze wzruszenie, pielgrzymi podążają śladami Indianina św. Juana Diego, który w grudniu 1531 r. wędrował tędy z Tulpetlac do Tlatelolco. 

W przestrzeni między Starą Bazyliką a Baptysterium zaczynają się schody, prowadzące na szczyt wzgórza Tepeyac. Można tu spotkać fotografów, którzy wykonują zdjęcia rodzinom, dzieciom, przyjaciołom, na pamiątkę pobytu w Guadalupe. Całe pokolenia Meksykanów chwalą się takimi staromodnymi zdjęciami, na osiołku, na koniku, koniecznie z Maryją z Guadalupe. Obok schodów stoi 9 metrowa figura Chrystusa Króla. Upamiętnia ona 100-lecie zawierzenia Meksyku Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Pomnik autorstwa rzeźbiarza Francisco Cárdenas'a,  odsłonięto 22 listopada 2013 r. na zakończenie Roku Wiary. Meksykanie szczególne miłują Chrystusa Króla. W latach 1926-1929 Kościół w Meksyku doznał prześladowań ze strony rządu. Młodzi rebelianci Cristeros umierali z wezwaniem "Viva Cristo Rey! Viva la Virgen de Guadalupe!" W roku 2000, po długotrwałym remoncie, Stara Bazylika otrzymała tytuł "Świątyni Ekspiacyjnej ku czci Chrystusa Króla". Na schodach na Tepeyac pielgrzymi dostają pierwszej zadyszki. Można złapać oddech robiąc lub pozując do zdjęć. Wysiłek wynagradzają rozległe widoki na Sanktuarium i na miasto Meksyk w tle. 

Na szczycie schodów znajduje się Capilla del Cerrito (Kapliczka na Górce), wzniesiona w miejscu, gdzie w grudniu 1531 r. Juanowi Diego objawiła się Maryja. Tutaj zrywał róże kastylijskie, które później zaniósł biskupowi Juanowi de Zumarraga, jako poparcie prośby Maryi o zbudowanie świątyni. Pierwszą kapliczkę na Górce wzniosło w 1666 r. małżeństwo znanych lokalnie piekarzy: Cristobal de Aguirre i Teresa Peregrina. Z czasem pielgrzymów było tak dużo, że nie mogli się pomieścić. W 1748 r. bp. Alonso de Montufar zlecił rozbiórkę ermity i wzniesienie obecnego kościoła. W środku znajduje się sześć ogromnych fresków z 1950 r. autorstwa Fernando Leal, przedstawiających szczegółowo historię Objawień Maryi w Guadalupe. Przed kościołem jest mały placyk z figurami wykonanych w marmurze czterech archaniołów, dzieło znanego meksykańskiego rzeźbiarza Ernesto Tamariz.

Tepeyac jest górą 2275 m n.p.m., zbudowaną ze skał magmowych. Znajduje się w północnej części miasta Meksyk, należy do łańcucha górskiego Sierra de Guadalupe, ograniczającego od północy Kotlinę Meksykańską. Tepeyac jest niewielkim fragmentem pasm Cerro del Guerrero i Cerro de Santa Isabel, których zbocza są gęsto zaludnione. W czasach prekolumbijskich na Tepeyac znajdowało się miejsce kultu bogini ziemi i płodności Tonantzin. Teren obejmujący Tepeyac i sąsiednie wzgórza od 1937 r. należą do Parku Narodowego Tepeyac. Problemem parku jest dynamiczna rozbudowa miasta oraz nielegalni mieszkańcy, osiedlający się na zboczach i korzystający z drewna z parku. Schodząc ze wzgórza Tepeyac w stronę wschodnią napotykamy na zespół rzeźb przedstawiających Matkę Bożą z Guadalupe, której rdzenni mieszkańcy ofiarowują kukurydzę, kadzidła i kwiaty. W XVI w. u stóp Tepeyac spotykały się trzy drogi: do Cautitlan (miejsca urodzenia Juana Diego), do Tulpetlac (domu wuja Juana Bernardino, u którego zamieszkał Juan Diego) i grobla na Jeziorze Texcoco, wiodąca do azteckich miast na wyspach: Tlatelolco i Tenochtitlan. Przebieg grobli pokrywa się współcześnie z 4,5 km Calzada de los Misterios. Nazwa Misterios, odnosi się do zwyczaju odmawiania tajemnic różańcowych podczas pieszej wędrówki do Guadalupe.

C.D.N.