ŚWIĘTA ROZALIA - PATRONKA W CZASACH ZARAZY

   ŚWIĘTA ROZALIA Z PALERMO – PATRONKA W CZASACH ZARAZY

   Św. Rozalia urodziła się w Palermo ok. 1130 r. w rodzinie księcia Sinibaldi, potomka Karola Wielkiego, będącego na służbie normańskiego króla Sycylii Rogera II. Było to w czasach świetności gospodarczej, rozwoju artystycznego i kulturowego wyspy. Po obaleniu trwającej przeszło wiek dominacji arabskiej nastąpiło ożywienie duchowości chrześcijańskiej. Dziewczynce nadano imię Rozalia, wywodzące się od róży - znaku życia pokutnego oraz lilii - symbolu czystości. Rozalia młodzieńcze lata spędzała w rodzinnym zamku Olivella oraz na królewskim dworze. Zaplanowano jej zamążpójście za Baldwina, jednego z dostojników. Na dzień przed zaślubinami, Rozalia miała zobaczyć w lustrze zamiast swojego odbicia twarz Chrystusa. Postanowiła więc obciąć blond włosy i oświadczyć wszystkim, że wybiera życie poświęcone Bogu. Początkowo znalazła schronienie w klasztorze bazylianów w Palermo. Ze względu na ciągłe wizyty rodziców oraz niedoszłego małżonka postanowiła udać się na odludne górskie tereny. Zatrzymała się najpierw w grocie koło Bivona a następnie zamieszkała w wąskiej rozpadlinie skalnej nieopodal Santo Stefano della Quisquina. Rozalia znała te tereny, gdyż należały do majątku ojca a ona bywała tu jako mała dziewczynka. Tam spędziła kilka lat. Po krótkim pobycie w domu rodzinnym, udała się na święta górę Monte Pellegrino, wznoszącą się nad Palermo. Tam zamieszkała w jaskinii, obok maleńkiego kościółka dedykowanego Madonnie. Zanalazła tam spokój i samotność. Prawdopodobnie, na kilka miesięcy przed śmiercią kazała się zamurować. Jako datę jej śmierci przyjmuje się rok 1160 albo 4 września 1170 r. O jej świętym życiu wiedzieli wszyscy wokół, ale o dokładnym miejscu jej pochówku z czasem zapomniano. Powtarzano przepowiednię, że ciało Świętej będzie odnalezione podczas epidemii.

   W 1623 r. jesienią, umierającej w szpitalu w Palermo kobiecie, imieniem Girolama, ukazuje się św. Rozalia, mówiąc, że zostanie uzdrowiona jak tylko ślubuje udać w podzięce na Monte Pellegrino. Po trzech dniach Girolama wróciła do domu, jednak na górę nie poszła. Wiosną, 7 maja 1624 r. do Palermo przybił statek z Tunisu, z odkupionymi od Saracenów jeńcami na pokładzie. Mimo podejrzeń, że na pokładzie kryje się zaraza, zezwolono im zejść na ląd. W krótkim czasie w mieście rozprzestrzeniła się dżuma dymienicza, przenoszona przez pchły, pasożytujące na okrętowych szczurach śniadych i posocznica płucna, roznoszona przez drobinki plwociny chorych, wdychane przez zdrowych, pozbawiając życia tysiące ludzi. 26 maja 1624 r. Girolama na nowo zapadła na gorączkę. Wraz z dwoma innymi kobietami udała się na Monte Pellegrino, aby wypełnić złożoną obietnicę. Po wypiciu wody kapiącej ze skały, poczuła się zdrowa i zapadła w głęboki sen na progu jaskinii. We śnie ujrzała Maryję oraz modlącą się młodą kobietę, ubraną w stary worek. W śnie wskazano jej gdzie należy szukać Świętej. Po przebudzeniu, weszła głębiej i rozpoznała miejsce widziane we śnie. Girolama wróciła do Palermo, zmobilizowała ludzi i na początku czerwca rozpoczęły w grocie poszukiwania grobu św. Rozalii. W tym samym czasie zaraza ogarnęła całe miasto. Wprowadzono rejestr osób schodzących ze statków, ustanowiono kwarantannę i lazaret dla leczenia chorych; opuszczanie miasta dozwolone tylko na podstawie przepustki potwierdzającej zdrowie, poświadczonej notarialnie. 15 lipca 1624 r. w miejscu wskazanym przez Girolamę, pod marmurową płytą odnaleziono białe ludzkie kości zespolone z wapienną skałą. Jaskinię wypełnił piękny zapach róż. Wieść o znalezisku szybko się rozeszła. Ludzie przybywający na górę pili wodę i wielu zostało uzdrowionych. Oczyszczone kości zaniesiono Biskupowi Gianettino Doria, który chciał upewnić się, co do ich autentyczności. Mieszkańcy obiecali św. Rozalii srebrną urnę, specjalną kaplicę w katedrze i procesję. Jednak ciągle trwały dyskusje czy szczątki autentycznie należą do Świętej. 13 lutego 1625 r. niejaki Vincenzo Bonelli, któremu zmarła młoda żona, w rozpaczy przedostał się na górę Monte Pellegrino, z zamiarem skoczenia w przepaść. Powstrzymała go sama św. Rozalia. Kazała powiedzieć biskupowi, aby przestał wątpić. Powiedziała, że Maryja obiecała jej, że po procesji z jej kośćmi ulicami Palermo i odśpiewaniu „Te Deum Laudamus” zaraza ustąpi. Przepowiedziała też, że Vincenzo umrze wkrótce. Dotknięty infekcją Vincenzo, przed śmiercią, przekazał wszystko spowiednikowi i poprosił o poinformowanie biskupa. 9 czerwca 1625 r. ulicami Palermo zorganizowano uroczystą procesją z relikwiami Świętej. Dosłownie po odśpiewaniu „Te Deum Laudamus” ludzie zaczęli odzyskiwać zdrowie. Królewscy urzędnicy skrupulatnie spisywali nazwiska, wiek, miejsce uzdrowienia i wszystkie dane wszystkich uzdrowionych ludzi. 3 września 1625 r. oficjalnie stwierdzono, że dzięki wstawiennictwu św. Rozalii epidemia całkowicie wygasła.

   Na Sycylii pamięć o św. Rozalii kultywuje się w kilku miejscach. Głównym jest Grota św. Rozalii na Monte Pellegrino oraz Katedra w Palermo, gdzie znajduje się srebrny relikwiarz z jej szczątkami. W miejscu rodzinnego zamku Olivella, poźniej kaplicy św. Rozalii, wznosi się Kościół Sant Ignazio all’Olivella. Pielgrzymi odwiedzają także Pustelnię Quisquina. Rozalię kanonizował w 1630 r. Urban VIII. Jej wspomnienie jest obchodzone 4 września. Jest patronką Palermo i Sycylii, orędowniczką podczas epidemii, opiekunką osób duchownych i pustelników. W Palermo w dniach 10-15 lipca trwa wielki festyn. 14 lipca, w karocy o kształcie statku, ozdobionej różami i liliami, obwozi się po mieście aż do portu, figurę św. Rozalii. Wieczorem jest pokaz sztucznych ogni. W Katedrze, 14-go wierni gromadzą się na nieszporach a 15-go lipca odbywa się uroczysta Msza św. i procesja z relikwiami. W roku 2020, ze względu na epidemię program został mocno ograniczony. Kult św. Rozalii w Polsce rozszerzył się po dotarciu jej relikwii do kaplicy na Zamku Królewskim w Warszawie w 1630 r. oraz za sprawą jezuitów, którzy byli na bieżąco z procesem jej kanonizacji w Palermo i Rzymie. Imię Rozalia, Rozalcia, było niedawno bardzo popularne. W kościołach znajdziemy ołtarze ku czci św. Rozalii, w miastach i wsiach kapliczki, wznoszone podczas epidemii. Odmawiano litanię prosząc św. Rozalię o opiekę.

Źródła: http://www.santuariosantarosalia.it/santa-rosalia/la-vita/ oraz A. Targosz, Kult Świętej Rozalii z Palermo, PEREGRINUS CRACOVIENSIS, Zeszyt 19, 2008, Fotografia relikwiarza: http://www.cattedrale.palermo.it/rosalia/rosaliaartidecorative.htm